Bądź bezpieczna/y w sieci

Autorką wpisu jest jedna z administratorek na czacie Interii, która chciałaby przekazać wam trochę swoich doświadczeń oraz uświadomić o zagrożeniach, jakie mogą czekać na was w wirtualnym świecie.

Zasady jakich warto się trzymać na czacie i nie tylko na czacie ale też zbiornik, wszelkie fora, wszelkie portale bdsm, facebook, twitter, instagram, fetlife, tinder, badoo itp.
W kwestii bezpieczeństwa w sieci, jako administrator na jednym z największym polskich czatów, z perspektywy tej pracy i  różnych sytuacji z jakimi się zetknęłam, dziś już po złożeniu rezygnacji z tej funkcji mogę kilka słów napisać.
Zawsze należy kierować się zdrowym rozsądkiem i zasadą ograniczonego zaufania. Internet pozwala na kreowanie siebie i swojego wizerunku praktycznie w sposób nieograniczony i ktoś może bardzo długo udawać kogoś kim nie jest, ale kim bardzo chce być.

Ludzie tworzą w sieci swoje alter ego i szczerze wierzą w siebie takimi, jakimi się wykreowali, dlatego trudno jest intuicyjnie wyczuć od razu wykoślawione intencje takich osób.

Każdy, kto poszukuje kogoś bliskiego w sieci, nie powinien poddawać się euforii i pierwszemu dobremu wrażeniu, ani drugiemu, ani również trzeciemu. Jak już pisałam w jednym z komentarzy: czas zawsze gra na czyjąś korzyść i rzadko jest to korzyść osób samotnych i poszukujących kogoś bliskiego, łatwowiernych, spolegliwych i uległych, bo w sieci jest cała masa socjopatów a oni jak wiadomo potrafią skutecznie ukrywać swoje prawdziwe oblicze.
Ładne słowa to ZA MAŁO. Za słowami muszą iść czyny, musi być wola, dążenie do spotkania – na neutralnym gruncie i rozmowy twarzą w twarz a nie w skradziony życiu kwadrans na szybkiej kawie. Obserwując realnie czyjeś zachowanie można ocenić czy ta osoba zachowuje się naturalnie i jest szczera.

Dziewczyny (i panowie także) NIGDY nie dajcie się namówić na spotkanie od razu w hotelu, u niego (niej) czy jakimś apartamencie!!! Nawet jak już rozmawiacie kilka tygodni czy miesięcy.
Rozmawiałam z kimś prawie dwa lata i jakoś na tę realną rozmowę przy kawie nie było nigdy możliwości ale na spotkanie w hotelu znalazła się … od razu cała noc… a co się dowiedziałam zawczasu? Że na tym spotkaniu mam wypić tyle alkoholu ile zdołam! Zapaliła mi się ostrzegawcza lampka. Taki człowiek może być niebezpieczny, bardzo niebezpieczny. A po wszystkim może być zbyt duży wstyd żeby wezwać policję…

Mężczyźni także są narażeni na niebezpieczeństwo. Przecież może się okazać, że pod danym adresem nie czeka miła kobieta, tylko kilku zbirów i zostanie pobity, okradziony…

Jedna z najważniejszych zasad jakimi powinniśmy kierować się w sieci to nigdy nie wysyłać zdjęcia takiego, jakie mamy gdziekolwiek opublikowane wcześniej na profilu społecznościowym w sieci np. na facebooku, tinderze.
Jest to powszechny błąd: publikujemy zazwyczaj najładniejsze zdjęcie i takie samo wysyłamy komuś, kogo poznajemy, no bo na tym zdjęciu wyglądamy korzystnie.
Po pierwsze: DA SIĘ KOGOŚ ZNALEŹĆ PO ZDJĘCIU.
Są od tego programy wyszukujące w grafikach opublikowanych w sieci.
Jeżeli macie swoje zdjęcia w serwisach społecznościowych i wyślecie takie samo zdjęcie komuś na czacie czy innym serwisie randkowym to zawsze jest ryzyko, że ktoś to skopiuje i będzie próbował was zlokalizować i zidentyfikować. Jest to dość popularna praktyka wszelkiej maści stalkerów.

Jako administrator spotkałam się z sytuacją, że mężczyzna (określał siebie jako dominującego), pięknie piszący, oczytany i bardzo inteligentny wyciągał w rozmowach na czacie różne wrażliwe informacje od rozmówczyń. Preferował mężatki, nawiązywał „pseudo bliższą więź”, namawiał na wysyłanie intymnych zdjęć, twarzy… A potem jak udało mu się wyszukać i zidentyfikować ofiarę np. na facebooku,   to szantażował ją, że wyśle screeny tych rozmów i intymnych zdjęć rodzinie, krewnym, znajomym, mężowi – jeżeli ona nie zrobi tego co on chce.
Nękał je na czacie, stalkował, wyzywał wulgarnie, pisał publicznie o ich prywatnych sprawach, podawał też ich dane osobowe (imię i nazwisko, miasto). Zawłaszczał sobie ofiarę, jej czas, zaangażowanie, uwagę, żądał wyłączności i poświęcenia – nie wiem czy spotykał się z nimi bo żadna nie chciała o tym otwarcie porozmawiać. Po prostu wstydziły się.

Kolejna sytuacja, z jaką się zetknęłam jako administrator: użytkownik przyszedł po pomoc, bo poznał kobietę na czacie i zabawiał się na kamerce z nią. Ta kobieta to nagrała i szantażowała go potem, że umieści te nagrania w sieci jak jej nie zapłaci.
Nigdy nie pozwólcie na szantaż. Publikacja czyjegoś wizerunku w sieci bez zgody tej osoby jest zabroniona prawem i kogoś kto to uczyni DA SIĘ ZNALEŹĆ nawet jak korzysta z VPN (zmienia IP).
Niemniej lepiej się opisać, opowiedzieć o sobie niż wysyłać zdjęcia. Jeżeli ktoś żąda zdjęć to jest tylko konsumentem, który przyszedł sobie do marketu i wybiera najładniejsze bułeczki. Po prostu kolekcjoner fotek, typowy internetowy wyłudzacz.
Opisywanie siebie to też pewien sprawdzian jak ktoś formułuje zdania i wyraża myśli, pozwala na podtrzymanie i kontynuację rozmowy. A gdy znajomość utrzyma się dłużej i nastąpi wymiana zdjęć to jest to kolejny egzamin na prawdomówność. Porównanie opisu ze zdjęciem lub już rzeczywistym wizerunkiem realnie na spotkaniu.
Każdy ma prawo i powinien mieć swoją dumę (także osoby uległe) oraz znać swoją wartość. Ma prawo być nieugięty i ma prawo stawiać granice. Jedną z nich jest właśnie możliwość odmowy wysłania zdjęcia. Ktoś kto tego żąda narusza granice komfortu, poczucia bezpieczeństwa, granice autonomii i szacunku. Żaden prawdziwy i szanujący się dominujący nie zażąda czegoś takiego – co najwyżej zaproponuje i ewentualną odmowę przyjmie do zrozumienia i zaczeka aż uległa będzie gotowa.

Jako uległa spotkałam się z sytuacją, że „pseudo dominujący” oczekiwał zdjęcia ale sam nie zamierzał wysłać swojego. Napisał, że zawsze spotyka się z „su” w hotelu, ona czeka na niego z zasłoniętymi oczami i dopiero po wszystkim może go zobaczyć. I dodał jeszcze, że wszystkie jego byłe „su” były zadowolone.  Bardzo szybko „pana” pożegnałam.

Inny „pan” po 6 tygodniach rozmów na komunikatorze i kilku rozmowach telefonicznych (naprawdę fajnie się rozmawiało i wymieniliśmy się też zdjęciami) uznał, że znamy się na tyle, że możemy spotkać się na kawę ale po kawie on daje mi czas do namysłu, jedzie do hotelu i będzie tam na mnie czekał. Argumentował to tym, że mamy do siebie daleko, on musi wtedy wziąć wolne a jak nie pracuje to nie zarabia, no i oczywiście najważniejszy argument, że „on ma zasady” i ja je powinnam rozumieć i akceptować. Z takiej znajomości też zrezygnowałam.

Rezygnuję też ze znajomości, gdy ktoś bez uprzedzenia na samym początku znajomości wysyła mi swoje zdjęcie jakby chciał mi czymś zaimponować – prawdomównością (wysyła zdjęcie na poparcie słów) lub atrakcyjnością. Jeżeli o coś nie proszę to znaczy, że na ten moment tego nie potrzebuję.

Jeszcze inny „dominujący” nigdy nie miał czasu porozmawiać online na komunikatorze. Mam na myśli to, żeby ta rozmowa była w tym samym czasie, płynna i wartka, żywa. Zawsze pisał tylko wiadomości, gdy myślał, że mnie nie ma, a kiedy odezwałam się w trakcie jego monologu to tracił rezon i wyraźnie było widać, że nie jest zadowolony z takiego obrotu sprawy. Szybko kończył rozmowę zasłaniając się obowiązkami czy innymi sprawami. Pisał pięknie ale to wciąż są tylko słowa i łatwo, mając dużo czasu, sformułować je tak, by były atrakcyjne.

Inny „pan” oczekiwał filmów, zdjęć a o sobie nic nie chciał powiedzieć.  Wychodził z założenia, że tajemniczość jest sexy. Relację widział tylko jako wirtualną odskocznię.

Wszystko dla ludzi i jak ktoś takiej relacji chce to oczywiście jego decyzja ale trzeba zdawać sobie sprawę z konsekwencji jakie to może nieść.

No a perełką był ten „pan”, który na czacie napisał mi, że jest współautorem tego bloga ale o tym MP napisał osobny post.

Nie bójcie się rezygnować z czegoś co od początku wzbudza wątpliwości.
Bylejakość i płytkość relacji zostawia niesmak i poczucie winy. Nie warto.

Pozdrawiam MP dziękując za udostępnienie miejsca na post oraz czytelników.

Kwiat Maku